παρακλείδιος

-ον, Α

1. το ουδ. ως ουσ. τὸ παρακλείδιον

κλειδαριά, κλειδωνιά, κλείθρο («κιβωτὸς κειμένου παρακλειδίου», πάπ.)

2. φρ. «παρακλείδιος κλείς» — αντικλείδι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + κλείς, -ειδός «κλειδί» + κατάλ. -ιος].